Εναλλακτική Ογκολογία

Εναλλακτική Ογκολογία

Η ΑΠΟΨΗ ΣΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ

Ο καρκίνος δεν αποτελεί ιδιαίτερη και διαφορετική κλινική οντότητα.
Όταν τον αντιμετωπίζουμε σαν ιδιαίτερη κλινική οντότητα είναι σαν να προσπαθούμε να λιώσουμε ένα κομμάτι σίδερο σε μια σιδερένια κατσαρόλα, με αποτέλεσμα μαζί με το περιεχόμενο να λιώσει και το σκεύος.
Εάν πετάξουμε το σκεύος δε θα μπορέσουμε ποτέ να μαγειρέψουμε την τροφή μας.
Έτσι και η εξόντωση του καρκίνου δεν πρέπει να συνεπάγεται την εξόντωση του ίδιου του ασθενούς.
«Είναι σημαντικότερο να γνωρίζουμε τα χαρακτηριστικά του ατόμου που νοσεί παρά τα χαρακτηριστικά της νόσου από την οποία πάσχει το άτομο» Ιπποκράτης 460 – 377 π.Χ.
Άρα στην εναλλακτική ιατρική εξετάζουμε α-σθενείς που πάσχουν σωματικά, ψυχικά, διανοητικά σαν σύνολο και όχι ασθένεια.
Πέρα από αυτά η εμφάνιση του καρκίνου συνοδεύεται από κατάρρευση των βασικών αμυντικών και αυτοθεραπευτικών μηχανισμών του σώματος.
Λαμβάνοντας υπόψη όλη την αποδιοργάνωση των αμυντικών μηχανισμών που μπορεί να επιφέρει η σωρεία καρκινογόνων ουσιών παράγοντας επιθετικούς καρκίνους, συνήθως η καρκινογένεση είναι μία σταδιακή, ύπουλη και αργή διαδικασία.
Σημαντικές ερωτήσεις, τις οποίες θα πρέπει να απαντήσουμε είναι:

• Ποιοι λόγοι υποχρέωσαν το σώμα μας να αναπτύξει καρκινικά κύτταρα;
• Ο εντοπισμός των αιτίων θα μπορέσει να μας βοηθήσει στην εξάλειψη ή στην καταπολέμηση της νόσου;
• Τι καθορίζει τον τύπο και την επιθετικότητα του καρκίνου, από τον οποίο προσβάλλεται ένα άτομο;
• Πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε την αυτοκαταστροφική τάση που επιβάλλει το σώμα μας όταν η ίδια η ζωή τείνει να διαφυλάττει τη συνέχισή της και την προστασία κάτω από όλες τις αντίξοες συνθήκες και κάτω από όλα τα δεδομένα;
• Τι ρόλο διαδραματίζουν ο φόβος, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, η απόγνωση, ο θυμός, και γενικά όλη η ψυχοδιανοητική κατάσταση στη γένεση και στην εξέλιξη της καρκινοπάθειας;
• Πώς μπορούμε να πριμοδοτήσουμε την ενίσχυση της ανοσοποιητικής απάντησης καθώς επίσης και τη δυνατότητα της ανίχνευσης των καρκινικών κυττάρων καταπολεμώντας ή βοηθώντας το ανοσοποιητικό σύστημα να «αναγνωρίσει» τα σηματοδοτικά μονοπάτια και τους μηχανισμούς διαφυγής που πυροδοτούν τα καρκινικά κύτταρα εν γένει;

Ο καρκίνος ήταν ιδιαίτερα σπάνιο νόσημα με εμφανή αύξηση τα τελευταία 40 – 50 χρόνια στα βιομηχανοποιημένα κράτη.
Τα ανθρώπινα γονίδια (στα οποία καταλογίζονται ευθύνες για την καρκινογένεση μέσω των μεταλλάξεών τους) δεν έχουν υποστεί ριζικές αλλαγές εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να υπάρχει ριζικός προγραμματισμός εξόντωσης χιλιάδων ανθρώπων;
Γεγονός είναι ότι καρκινικά κύτταρα υπάρχουν στο σώμα του καθενός καθόλη τη διάρκεια της ζωής.
Παρόλα αυτά το υγιές ανοσοποιητικό στους υγιείς ανθρώπους καθόλη τη διάρκεια της ζωής τους αντιμετωπίζει αυτά τα κύτταρα εξολοθρεύοντάς τα.
Άρα η πραγματική θεραπεία του καρκίνου θα πρέπει να στοχεύει στη μη καταστροφή των ζωτικών σημείων του οργανισμού και να επιτυγχάνει την εξάλειψη και εξουδετέρωση των αιτίων που σηματοδοτούν την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων.
Ένα άλλο σημαντικό σημείο, στο οποίο πιστεύω ότι πρέπει να εστιάσουμε, και από τις σπουδές μου στο βελονισμό, είναι ο ρόλος της χρονοβιολογίας και της ψυχονευροενδοκρινοανοσολογίας σαν ολοκληρωμένο σύστημα που μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση, ανίχνευση και ανασχέτηση του καρκίνου.
Πρέπει να μάθουμε πώς να αντλούμε βοήθεια και δυνάμεις μέσα από τους φυσιολογικούς μηχανισμούς που η φύση έχει φροντίσει να είναι αρωγοί μας στην καλή λειτουργία του οργανισμού και να προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε την ενεργοποίηση αυτών των μηχανισμών για την αποκατάσταση της λειτουργίας του.

Ο καρκίνος έχει βρεθεί ότι είναι και αντιγονικός (antigenic) και ανοσογονικός (immunogenic), μπορεί δηλαδή να αναγνωριστεί από το ανοσολογικό σύστημα και να προκαλέσει ανοσολογική απάντηση και επομένως υπόκειται σε ανοσοεπιτήρηση (immune surveillance).

Αυτή η ιδιότητα του καρκίνου αποτελεί την βάση της ανοσοθεραπείας του καρκίνου, της χρήσης δηλαδή του ανοσολογικού συστήματος για την εξάλειψη ή τον περιορισμό και έλεγχο του καρκίνου.

Στην εξέλιξή του όμως ο καρκίνος αναπτύσσει τρόπους διαφυγής από την ανοσοεπιτήρηση. Τρία θεωρούνται τα βασικά στάδια αλληλεπίδρασης ανοσολογικού συστήματος και καρκίνου (cancer immunoediting):

Εξάλειψη (Elimination), δηλαδή αναγνώριση του καρκίνου από το ανοσολογικό σύστημα και απόρριψη. Ανοσοέλεγχος/ισορροπία (Equilibrium), δηλαδή έλεγχος και περιορισμός της εξάπλωσης του καρκίνου και  τελικά Ανοσοδιαφυγή (Escape), όπου η εξάπλωση πλέον του καρκίνου είναι ανεξέλεγκτη.  Δύο είναι οι βασικοί μηχανισμοί που χρησιμοποιεί ο καρκίνος για την ανοσοδιαφυγή:

• Την συνεχή αλλαγή των κυτταρικών του ιδιοτήτων (αλλαγή φαινοτύπου)
• Την παραγωγή παραγόντων που ενισχύουν, άμεσα ή έμμεσα, τους ανοσοκατασταλτικούς μηχανισμούς

Επιπλέον το «στρώμα» του όγκου βοηθάει την ανοσοδιαφυγή: αποτελείται από διάφορους τύπους κυττάρων, τα οποία αφενός έχουν ανοσοκατασταλτική δράση, αφετέρου ευνοούν την νεο-αγγειογένεση (απαραίτητη για την επιβίωση και περαιτέρω ανάπτυξη του όγκου) και επιπλέον δεν επιτρέπουν την διείσδυση στον όγκο των ειδικών αντικαρκινικών λεμφοκυττάρων, αποτρέποντας έτσι την καταστροφή του.

Στην ανοσοθεραπεία του καρκίνου στην κλασική ιατρική μέχρι σήμερα έχουν χρησιμοποιηθεί πολλά από τα συστατικά του ανοσολογικού συστήματος, όπως:

• Τα (μονοκλωνικά) αντισώματα
• Οι κυτταροκίνες
• Τα κυτταροτοξικά Τ λεμφοκύτταρα (CTL)
• Τα φυσικά φονικά λεμφοκύτταρα (ΝΚ)
• Ο εμβολιασμός με καρκινικά αντιγόνα (cancer vaccines)

Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψιν τους ειδικούς μηχανισμούς της ανοσολογικής απάντησης και της ανοσοεπιτήρησης των καρκινικών κυττάρων και γνωρίζοντας τη φυσιοπαθολογία της νόσου μπορούμε να προσφύγουμε παραδείγματος χάριν στη χρήση ενζύμων που η φύση έχει τη δυνατότητα και μας παρέχει άπλετα, ώστε να προσπαθήσουμε να διαβρώσουμε το «ανοσοτροποποιητικό στρώμα» πάνω και πίσω από το οποίο αναπτύσσεται ο όγκος προσπαθώντας να τον κάνουμε ανιχνεύσιμο από την ειδική ανοσία του οργανισμού. Ένας άλλος τρόπος παρέμβασης μας δίνεται από αναστολείς της νεοαγγειογένεσης, όπως είναι ο χόνδρος του καρχαρία και ένας άλλος τρόπος παρέμβασης είναι η χρήση ειδικών ουσιών – τροφίμων, που μπορεί να δράσουν ως διεγέρτες των ΝΚ κυττάρων ώστε να κατευθυνθούν φονικά εναντίον των καρκινικών κυττάρων.

Με τους ίδιους μηχανισμούς που φτιάχνουμε φάρμακα στην κλασσική ιατρική μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φυτοχημικές ουσίες από τη φύση σαν φυσικά χημειοθεραπευτικά, με ειδικές επεξεργασίες και τη χρήση ακόμη και ομοιοπαθητικών μορφών τους.

Επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν ειδικές μορφές βελονισμού – συστημάτων όπως είναι ο ωτοβελονισμός αλλά και ειδικές τεχνικές που στόχο έχουνε την ανάσχεση και τον έλεγχο του όγκου όπως και την αντιμετώπιση του πόνου του νεοπλασματικού ασθενούς.

Στο πρώτο παγκόσμιο συνέδριο ωτικής νευροτροποποίησης – ωτοβελονισμού- Mεcan 2014, παρουσίασα την εργασία μου για τη σύγχρονη χρήση ειδικής διατροφής και ωτοβελονισμού στην  αντιμετώπιση των ασθενών με νεοπλασίες. Επιπλέον, η χρήση ειδικών αιθερίων ελαίων με ειδικούς τρόπους και χειρισμούς μπορεί να είναι ευεργετική μέσω της διέγερσης των οσφρητικών πυρήνων του κεντρικού νευρικού συστήματος βοηθώντας ψυχικά , συναισθηματικά προβλήματα του ασθενούς  και την διαχείριση του στρες .

Επίσης, η χρήση της βιταμίνης C με ειδικές μορφές και τρόπους σύμφωνα με πλειάδα επιστημονικών ερευνών πολλών πανεπιστημιακών κέντρων θεωρείται άκρως ευνοϊκή.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑ

Σύμφωνα με  ερευνες  μεγάλη σημασία δίδεται στην κατανάλωση φρέσκων χυμών από φρούτα αρχικά και κατόπιν λαχανικά με σταδιακή εισαγωγή ξηράς τροφής με ωμά .Υπάρχει απόλυτη ένδειξη για παντελή αποφυγή του κόκκινου κρέατος, του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων, των λιπαρών τροφών, και φυσικά όλων των τροφών που περιέχουν συντηρητικά.

Συνιστάται η κατανάλωση αφεψημάτων, είτε σε ένα γενικό πρωτόκολλο ανά ωράριο κατά τη διάρκεια της ημέρας ή επίσης κατά περιστατικό ανάλογα με τα ιδιαίτερα προβλήματα που έχει ο κάθε οργανισμός.

Δεν  εννοείται ευνοϊκή αντιμετώπιση καμιάς ασθένειας και ιδιαίτερα του καρκίνου εάν δε δουλεύει άψογα το γαστρεντερικό. Επίσης, σημαντική θεωρείται η κατανάλωση νερού, φιλτραρισμένου, που να μην περιέχει χλώριο και βαρέα μέταλλα.

Η ρήση του Ιπποκράτη «το φάρμακο σου είναι η τροφή σου» ισχύει αναλύοντας πώς η πρόσληψη των σταυρανθών παραδείγματος χάριν, οδηγεί σε μία απομάκρυνση ενδογενών παραγώγων τοξικών και καρκινογόνων ουσιών. Με αυτή τη λογική η κατανάλωση ορισμένου τύπου φρούτων, λαχανικών, ξηρών καρπών, με ιδιαίτερη αναφορά σε τρόφιμα που είναι πλούσια σε φυσικά ιχνοστοιχεία, μέταλλα και βιταμίνες, εξυπακούεται ότι είναι άκρως ευεργετικά.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας με τη διακήρυξη του 1994 στο Amsterdam καθόρισε τα δικαιώματα του ασθενούς για την Ευρώπη. Μέρος των δικαιωμάτων αυτών περιγράφονται παρακάτω:

Πληροφόρηση

Πληροφόρηση σχετικά με τις υπηρεσίες υγείας και την καλύτερη δυνατή χρήση τους πρέπει να είναι διαθέσιμη στο κοινό προς όφελος όλων των ενδιαφερομένων.

Οι ασθενείς έχουν το δικαίωμα να είναι πλήρως ενημερωμένοι:

• σχετικά με τη κατάσταση της υγείας τους, συμπεριλαβανομένων και των ιατρικών δεδομένων που αφορούν τις συνθήκες της.
• σχετικά με τις προτεινόμενες ιατρικές διαδικασίες μαζί με τα οφέλη και τους κινδύνους κάθε διαδικασίας.
• σχετικά με τις εναλλακτικές σε σχέση με τις προτεινόμενες διαδικασίες συμπεριλαβανομένου του αποτελέσματος της μη θεραπείας και σχετικά με τη διάγνωση, πρόγνωση και πρόοδο της θεραπείας.
• Οι ασθενείς πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να ζητούν και να λαμβάνουν ένα σύντομο ιστορικό για τη διάγνωση, θεραπεία και φροντίδα τους μετά την έξοδό τους από το Νοσοκομείο.

Συναίνεση

Η συναίνεση του ασθενούς είναι προαπαιτούμενο για κάθε ιατρική παρέμβαση.

Ένας ασθενής έχει το δικαίωμα να αρνηθεί ή να διακόψει μια ιατρική παρέμβαση. Οι συνέπειες της άρνησης ή της διακοπής της παρέμβασης πρέπει να εξηγούνται προσεκτικά στον ασθενή.

Φροντίδα και θεραπεία

Κάθενας έχει δικαίωμα να λαμβάνει τέτοια φροντίδα υγείας που να είναι κατάλληλη για τις ανάγκες υγείας του, συμπεριλαμβανομένων και της προληπτικής φροντίδας και δραστηριοτήτων που στοχεύουν στην προαγωγή της υγείας. Οι υπηρεσίες θα πρέπει να είναι συνεχώς διαθέσιμες και προσπελάσιμες σε όλους ισότιμα χωρίς διακρίσεις, σύμφωνα με τους οικονομικούς, ανθρώπινους και υλικούς πόρους που είναι διαθέσιμοι σε μια συγκεκριμένη κοινωνία.