Ομοιοπαθητική

Η ομοιοπαθητική είναι ένα ολοκληρωμένο θεραπευτικό σύστημα, που πρώτος ο Samuel Hannemann, Γερμανός ιατρός, το 1800 εφάρμοσε, βασίζοντας τις αρχές στο νόμο των ομοίων. Αυτό που όταν είσαι υγιής παίρνοντάς το σου παρουσιάζει τα συμπτώματα μιας νόσου, όταν είσαι ασθενής σε θεραπεύει. Παρατηρήσεις έγιναν από την τοξικολογία στα δηλητήρια.
Ο Hannemann και οι μαθητές του μελέτησαν όλες τις ουσίες παίρνοντάς τες με ορισμένο τρόπο αραιωμένες και δυναμοποιημένες και έβλεπαν τις αντιδράσεις που προκαλούσαν σε κάθε επίπεδο ψυχικό, διανοητικό και συναισθηματικό και καταγράφοντάς τες με κάθε λεπτομέρεια.
Έτσι δημιουργήθηκε μία απίστευτη γνώση και εμπειρία, της οποίας η συστηματοποίηση και καταγραφή στο repertory το ιατρικό ομοιοπαθητικό λεξικό, δίνει την δυνατότητα εύρεσης της πιο όμοιας εικόνας προς την εικόνα του ασθενούς.

Ο ομοιοπαθητικός ιατρός παίρνει ένα λεπτομερέστατο ιστορικό, κληρονομικό, ατομικό περίπου όπως και στον βελονισμό, ελέγχει τις βελτιώσεις, καταγράφει τις επιδεινώσεις των συμπτωμάτων ως προς τον χρόνο εμφάνισης, την εποχή, τις καιρικές συνθήκες, καταγράφει τον ψυχισμό του ασθενούς, την πνευματική του διαύγεια και τις πνευματικές λειτουργίες του, την φυσική κατάσταση και κατόπιν αποφασίζει μετά από μελέτη του ιστορικού τι θα ήταν πιο κατάλληλο να δοθεί.
Οι ουσίες προέρχονται από το φυτικό, το ζωικό, το ανόργανο βασίλειο, όπως επίσης και από nosodes και χρησιμοποιούνται σε τεράστιες αραιώσεις και δυναμοποιήσεις, ώστε σχεδόν να μη περιέχεται ανιχνεύσιμη ύλη του φαρμάκου, να μένει όμως το μοριακό του εντύπωμα στον διαλύτη, που δρα όπως η αρχική ουσία, χωρίς χημικές παρενέργειες.
Είναι ένα είδος μοριακής γονιδιακής πληροφόρησης, που δίνεται στον οργανισμό ώστε να δράσει ανάλογα. Η καλή χρήση της ομοιοπαθητικής, η έγκαιρη χορήγησή της (λχ. μπορεί να δράσει και σε προληπτικό επίπεδο) βοηθά στην έγκαιρη και πιο γρήγορη αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, ακόμη και οξέων περιστατικών, όπως οξύ πυρετικό σύνδρομο, οξεία φλεγμονή, που αν χορηγηθεί το σωστό ομοιοπαθητικό εγκαίρως η εικόνα σταματάει να εξελίσσεται και υποστρέφουν τα συμπτώματα. Π.χ. εάν χορηγηθεί ομοιοπαθητικό φάρμακο (αυτό που είναι το κατάλληλο) στην αρχή μιας ίωσης, τα συμπτώματα πολύ γρήγορα θα εξαφανισθούν, με αυτό τον τρόπο, ο οργανισμός δεν καταστέλλεται, αλλά και καταγράφει το ανοσοποιητικό μήνυμα χωρίς όμως να υποφέρει, να πάσχει.
Οι αρχές της ομοιοπαθητικής οδήγησαν την κλασική ιατρική στην ανακάλυψη των εμβολίων.